Het maakt niet uit of het paard van nature gevoelig is of niet: veel paarden krijgen maagzweren bij stress. Omdat het hen letterlijk op de maag gaat liggen. Het is dan ook onze taak als paardeneigenaars om voor een zoveel als mogelijk stressvrij leven aan onze paarden te bezorgen. Maar dit is vooral moeilijk voor wedstrijdruiters. Omdat niet alleen de deelname aan wedstrijden paarden stress kan bezorgen, maar ook de zware training die ervoor nodig is en de reis in de trailer, maar ook de spanning bij de ruiter.

Wij hebben 5 voedingstips voor u en uw paard opgesteld. Ontdek hier waarom bijvoorbeeld vitamine C, bieten en lijnzaad goed of minder goed zijn voor uw "maagpatiënt":

RODE BIETEN

Hebt u ooit uw paard bieten gevoerd? Nee? Dan zijn hier enkele goede redenen waarom u bij uw paard bieten zou moeten uitproberen. Vroeger stonden bieten bijna dagelijks op het menu van trek- en werkpaarden - en niet voor niets, want bieten zijn een echte allrounder! Rode biet is een uitstekende beloning tussen de maaltijden door of als aanvulling op de maaltijd. Ze zijn rijk aan vitaminen, mineralen en vezels.

Rode biet versterkt het immuunsysteem en ondersteunt de stofwisseling. Bovendien ontzuren ze het lichaam en hebben ze een hematopoëtische en ontstekingsremmende werking. Ze bevatten ook minder suiker dan bijvoorbeeld appels of bananen en zijn zuurarm. Als uw paard een beetje kieskeurig is en geen verse bieten aanraakt, kunt u het ook in stukjes voeren - de acceptatie is vaak hoger.

JODIUM

Hoewel jodium minder te maken heeft met maagzweren bij paarden, is het nog steeds een belangrijk sporenelement dat we hier willen noemen. Onze paarden hebben, net als mensen, jodium nodig, vooral voor de vorming van schildklierhormonen. Deze beïnvloeden zowel het vet- als het eiwit- en koolhydraatmetabolisme en reguleren zo de basale stofwisseling van het paard. Ze beïnvloeden ook de botstofwisseling (toename van de calcium- en fosfaatomzet), controleren de spieren en het zenuwstelsel, en beïnvloeden het zuurstofverbruik, de bloeddruk en de lichaamstemperatuur.

De jodiumbehoefte van paarden ligt tussen de 0,3 en 0,5 mg per 100 kg lichaamsgewicht, afhankelijk van leeftijd en prestatie. Bij het ouder worden neemt de behoefte aan jodium af, maar de behoefte aan jodium neemt evenredig toe door het leveren van prestaties. Een veulen heeft bijvoorbeeld 0,5 mg jodium per 100 kg nodig, het volwassen paard heeft 0,3 mg jodium per dag nodig voor onderhoud en een paard, dat dagelijks werkt, heeft 0,4 mg per dag nodig. Een jodiumtekort leidt tot een vermindering van de basisomzet en is herkenbaar aan een gewichtstoename met een gebrek aan eetlust, vermoeidheid, slechte prestaties en vachtproblemen. Lage bloeddruk kan een ander teken van jodiumtekort zijn. In tegenstelling tot een jodiumtekort leidt een jodiumoverschot tot een verhoogde synthese van de schildklierhormonen, wat zich manifesteert in een vermageren van het paard ondanks een goede voeropname. 

Aangezien de dagelijkse inname van hooi (en krachtvoer) meestal niet voorziet in de behoefte aan jodium, moet het paard echter gericht en op de behoeften afgestemd worden gevoerd.

OLIE

Tegenwoordig is het meer een probleem dat paarden teveel energie krijgen toegediend, terwijl ze tegelijkertijd te weinig gestructureerde ruwe celstof krijgen aangeboden om in hun energiebehoefte te voorzien. Oliën spelen daarom een nogal ondergeschikte rol in de paardenvoeding. Toch zijn er situaties of redenen waarom het zinvol kan zijn om het paard olie te voeren. Veel paarden kunnen meestal in hun energie- en voedingsbehoeften voorzien door voldoende inname van hooi en mineraalvoer.

Als dit niet het geval is en het paard een gebrek aan energie heeft, wordt er voornamelijk krachtvoer gevoerd dat rijk is aan granen. Aangezien het eten van granen minder speeksel produceert om de ph-waarde van de maag te bufferen dan het eten van hooi en de afbraak van granen door darmbacteriën (darmflora) bovendien zuren in het spijsverteringskanaal produceert, neemt de ph-waarde af, wat leidt tot irritatie van de slijmvliezen in de maag en de darmen. 

De gevolgen zijn slijmvlieslaesies en zweren. Olie daarentegen kan gebruikt worden voor paarden die gevoelig op krachtvoer reageren, omdat het energie levert, maar tegelijkertijd de zuurproductie niet verhoogt door de afbraak in de darm. Hierbij moet uiteraard gelet worden op de verteerbaarheid en het aandeel omega-3-vetzuren in de olie.

Lijnzaad en visolie zijn hier bijzonder geschikt, hoewel de acceptatie van visolie vaak niet zo hoog is vanwege de smaak. 

Palmolie is bijvoorbeeld minder geschikt voor paarden omdat het een hoog smeltpunt heeft en daardoor moeilijker te verteren is. Olijfolie is ook niet geschikt, omdat het een hoog gehalte aan omega-6-vetzuren bevat en aangezien het gehalte in het voer vaak toch al relatief hoog is en deze in verschillende studies worden geassocieerd met ontstekingsprocessen.

VITAMINE C

Vitamine C speelt een belangrijke rol als activator van de celstofwisseling en bij de bescherming tegen infecties. Bovendien heeft het een antioxiderende werking en beschermt het zo andere vitaminen tegen verval. In tegenstelling tot mensen, kunnen paarden zelf voldoende hoeveelheden vitamine C in de dikke darm aanmaken. Vitamine C komt ook voor in voer zoals gras, hooi en wortelen. Bij paarden die aan zware sportstress worden blootgesteld, is het echter mogelijk dat de eigen synthese van het paard niet voldoende is - zoals ook het geval is bij paarden die aan voortdurende stress worden blootgesteld. Dat is waarom ze zeggen: verminder stress en voorkom maagzweren op de lange termijn, omdat ze uw paard extra belasten - een vicieuze cirkel!  Dit vermindert het risico op een vitamine C-tekort en het risico dat uw paard een infectie oploopt.

LIJNZAAD

Lijnzaad is een populaire bijvoeding voor maagpatiënten en voor paarden die problemen hebben met de vachtwisseling. Lijnzaad heeft een positief effect op het spijsverteringskanaal door zijn slijm- en vezelgehalte. De slijmstoffen van lijnzaad bekleden de maag en darmwanden en hebben een positief kalmerend effect op de maag- en darmslijmvliezen. Dit bevordert op zijn beurt de opname van voedingsstoffen. Het hoge vetgehalte en de verhouding onverzadigde vetzuren geeft het paard energie en heeft een positief effect op de vacht. De lijnolie in lijnzaad heeft een hoog gehalte aan omega-3-vetzuren. Deze drievoudige onverzadigde vetzuren neutraliseren arachidonzuur, wat veel ontstekingsprocessen in het lichaam op gang brengt.

Het nadeel van lijnzaad is het gehalte aan cyanogene glucosiden. Dit zijn voorstadia van giftig blauwzuur, die door het enzym linase in lijnzaad in bestanddelen in het lichaam worden gesplitst. Het blauwzuur komt dan vrij. Het is daarom aan te raden om ofwel het lijnzaad voor het voeren te koken, wat enerzijds een positief effect heeft op de slijmvorming, maar anderzijds ook de warmtegevoelige omega-3-vetzuren vernietigt. Door ten minste 10 minuten koken wordt de linase gedeactiveerd, waardoor het met tussenpozen vrijkomen van blauwzuur in het darmkanaal wordt voorkomen. Als lijnzaad ongekookt wordt gevoerd, mag een hoeveelheid van 100-120 g per dag niet worden overschreden. Indien ongekookt, moet lijnzaad gemalen gevoerd worden om de waardevolle ingrediënten ter beschikking van het paard te stellen.

Geel lijnzaad, ook bekend als gouden lijnzaad, is een alternatief voor het klassieke donkere lijnzaad. Deze bevatten minder blauwzuurhoudende glucosiden, maar zijn ook minder rijk aan omega-3-vetzuren.