Hoe herken ik een maagzweer bij een paard?
Aangezien er geen specifieke symptomen zijn die zonder twijfel wijzen op maagzweren en maagontstekingen, is het van essentieel belang dat het gedrag, de voeropname en de lichamelijke signalen van het paard door de verzorger nauwlettend in het oog worden gehouden.
Deze omvatten verminderde eetlust, gewichtsverlies, wat resulteert in een daling van het prestatieniveau of zelfs een doffe vacht. Gedragswijzigingen tellen ook mee.
Paarden en pony's houden van constante dagelijkse routines. Een belangrijk onderdeel van de dagelijkse routine is een begroeting bij het betreden van de stal.
Als een paard zich niet aan dit ritueel houdt en zich in plaats daarvan zichtbaar afzondert, is dit een indicatie dat er iets mis is met dit paard.
Het gedrag kan ook zodanig veranderen dat paarden die normaal gesproken mak en gehoorzaam zijn, plotseling chagrijnig en agressief reageren.
Het is overigens goed mogelijk dat dergelijke veranderingen in het gedrag van een paard pas tijdens het werk zichtbaar worden en niet direct merkbaar zijn tijdens de eerste ochtendcontrole.
In het kader van de dierobservatie worden de volgende symptomen reeds beschouwd als indicaties voor een ernstiger verloop van de ziekte:
- knarsen van tanden
- optredende kolieken
- overmatige speekselaanmaak
- luchtzuigen
Heel belangrijk:
Uiteraard kunnen de hier genoemde symptomen ook wijzen op andere gezondheidsproblemen van het dier.
Het is daarom belangrijk om het dier zorgvuldig te observeren en te onderzoeken zonder een voorbarige diagnose van maagzweren te stellen en het dier dienovereenkomstig te behandelen.
Foute diagnoses met onnodige behandelingen voor het dier en vooral stress moeten koste wat het kost worden vermeden.
Dat leidt ons direct naar voeding en rantsoenontwerp.
Ook hier geldt het principe dat een evenwichtige voeding het gewenste doel moet zijn.
Om stofwisselingsstoornissen te voorkomen, moet worden gezorgd voor een continue aanvoer van voer en - heel belangrijk - hooi. Dit aspect van het voeren is vooral belangrijk wanneer het rantsoen zowel uit krachtvoer als ruwvoer bestaat.
Als oriëntatie in de berekening en samenstelling van het juiste rantsoen neemt men vaak een 500 kg zwaar en gezond paard met een gemiddelde activiteit, d.w.z.: hij staat niet zijn hele leven op stal en moet niet te hard werken.
Voor zo'n paard wordt een gewicht aan hooi van 2% van zijn lichaamsgewicht aanbevolen. Met ons modelpaard krijgen we dus 10 kilogram.
Aangezien het dagelijks leven van een paard onder de menselijke hoede heel anders is dan dat van een wild paard, moet u er in ieder geval voor zorgen dat er 's nachts voldoende voedsel beschikbaar is, zodat het paard het continu kan eten.
De relevantie van deze aanbeveling wordt duidelijk bij nader onderzoek van de paardenmaag en zijn fysiologie en de levensstijl van in het wild levende paarden.
Maagzuur wordt permanent bij paarden geproduceerd, d.w.z. onafhankelijk van de voedselinname.
Wat een probleem kan worden in de dierhouderij en de bijhorende voederintervallen is een uitstekend concept in de natuur. Als grazende dieren staan ze vrijwel met de hoeven in het voer.
Zo hebben ze er altijd toegang toe en is de maag permanent klaar voor de spijsvertering. Het gaat niet alleen om de maag zelf. Het speeksel van een paard bevat bicarbonaat, dat als buffer voor maagzuur fungeert en zo de maag beschermt tegen beschadiging.
Regelmatige voeropname en het voer goed vermengen met speeksel voor het inslikken zorgen voor een balancerende bufferfunctie. Dit is weer een spannend moment: enerzijds is het belangrijk dat de dieren hun voer zorgvuldig met speeksel vermengen, wat veel gemakkelijker is met vezelrijk voer.
Aan de andere kant zijn grof vezelig stro of sterk houtachtig hooi andere oorzaken van maagzweren. Daarnaast speelt ook de samenstelling van het voer in de maag een belangrijke rol. Daar moet het mogelijk zijn om het voer te mengen met maagzuur. Als dit niet werkt, blijft het voer "op zichzelf" staan, terwijl het maagzuur de maagwand kan aantasten. Uiteraard mag de bindende aanwijzing dat een hoge voederkwaliteit te allen tijde moet worden gewaarborgd, niet ontbreken.
Als er bijvoorbeeld iets misgaat tijdens het fermentatieproces van de kuil, mag het natuurlijk niet worden gevoerd. Het kan heel snel gebeuren. Een klein gaatje in de afdekfolie is voldoende om zuurstof door te laten dringen, waardoor de anaerobe processen worden gestopt en het voer slecht wordt.
Hoe wordt een maagzweer gediagnosticeerd?
Zo werkt een gastroscopie op uw paard!
Preventie of niet - de cijfers die aan het begin worden genoemd, wijzen erop dat er nog veel ruimte voor verbetering is. Gastroscopie is vaak het antwoord op de vraag of een paard last heeft van maagzweren.
Het onderzoek wordt uitgevoerd met behulp van een endoscoop die in de maag van het paard wordt geplaatst om de oppervlakken te controleren op maagzweren of letsels. Om het onderzoek zelf soepel te laten verlopen, moet de maag natuurlijk leeg zijn. Laten we de aanbevelingen die we hebben geleerd over preventie dus even vergeten.
Voor paarden betekent een dergelijk onderzoek dat ze de laatste keer 12-24 uur voordien moeten hebben gegeten en de laatste keer 2-3 uur voordien moeten hebben gedronken. Dit zijn de basisprincipes.
Terwijl op het eerste gezicht een gastroscopie de beste oplossing lijkt voor de diagnose, ligt hier nog een andere uitdaging op de loer.
Maagzweren komen en gaan - en soms heel snel. Dus als er geen afwijkingen worden gevonden tijdens een gastroscopie, is daarom niet alles goed.
Maagzweren kunnen enkele dagen voor het onderzoek aanwezig zijn geweest en sindsdien verdwenen zijn - of ze kunnen twee dagen na het "bevredigende" onderzoek optreden.
Juist daarom is het zo belangrijk om de paarden goed in de gaten te houden en tegelijkertijd op de hoogte te zijn van de hierboven genoemde symptomen. In dit verband moeten ook de individuele kenmerken van gezonde dieren bekend zijn om gedragsafwijkingen op te sporen.
Een andere uitdaging ligt in de vereenvoudigde presentatie van de komende en verdwijnende maagzweren. Sommige studies hebben inderdaad aangetoond dat bacteriën in de maag die gebieden die door de zweren zijn aangetast hebben gekoloniseerd en zo het genezingsproces hebben voorkomen of op zijn minst aanzienlijk vertraagd.