Jak rozpoznać wrzód żołądka?
Jako że nie ma konkretnych objawów, które wyraźnie sygnalizowałyby wrzody żołądka i zapalenie żołądka, jest absolutnie konieczne, aby opiekun konia zwracał baczną uwagę na zachowanie zwierzęcia, spożycie paszy i objawy fizyczne.
Objawy te obejmują utratę apetytu, utratę wagi, gorsze wyniki na jeździe i matową sierść.
Obejmują one również zmiany zachowań.
Konie i kucyki kochają rutynę w swojej codziennej aktywności.
Ważną częścią tej codziennej rutyny jest przywitanie z Tobą, kiedy wchodzisz do stajni.
Jeśli koń nie zachowuje się jak co dzień, nie nawiązuje z Tobą kontaktu, jest to oznaką, że coś złego może się dziać.
Zachowanie może również ulec zmianie w taki sposób, że normalnie oswojone i posłuszne konie nagle stają się przygnębione lub agresywne.
Jest też całkiem możliwe, że takie zmiany zachowań u poszczególnych koni stają się widoczne dopiero podczas pracy i nie są natychmiast zauważalne podczas pierwszego porannego kontaktu.
W kontekście obserwacji zwierząt następujące objawy uważane są za symptomy wskazujące na bardziej zaawansowany przebieg choroby:
- zgrzytanie zębami
- kolka
- nadmierne ślinienie się
- łykanie
Ważne:
objawy wymienione tutaj mogą oczywiście wskazywać na inne problemy zdrowotne u zwierzęcia.
Należy zatem uważnie obserwować i zbadać zwierzę, nie stwierdzając przedwcześnie obecności wrzodów żołądka, a także wdrożyć odpowiednie leczenie.
Należy za wszelką cenę unikać błędnych diagnoz, a co za tym idzie niepotrzebnego leczenia i związanego z tym stresu u zwierząt.
To prowadzi nas do karmienia i racji żywnościowych.
W tym przypadku również obowiązuje zasada, że pożądanym celem powinna być zrównoważona dieta.
Aby uniknąć zaburzeń metabolicznych, należy zapewnić paszę i - co bardzo ważne - stały dostęp do siana.
Ten aspekt żywienia jest szczególnie ważny, gdy racja żywnościowa składa się z paszy treściwej i objętościowej.
Przy obliczeniach wagi i składu prawidłowej racji często posługujemy się odniesieniem do zdrowego konia o wadze 500 kg i średniej aktywności często tzn. koń nie spędza całego dnia w stajni, ale też nie musi nadmiernie ciężko pracować.
Dla takiego konia zaleca się siano w ilości 2% jego masy ciała.
Dla konia z naszego przykładu, jest to 10 kg.
Ponieważ życie konia będącego pod opieką człowieka jest bardzo różne od życia konia w środowisku naturalnym, należy przynajmniej upewnić się, że koń ma wystarczająco dużo żywności dostępnej w nocy, aby mógł jeść w sposób ciągły.
Znaczenie tego zalecenia uwidacznia się po dokładniejszym przyjrzeniu się żołądkowi konia i jego fizjologii, a także stylowi życia koni żyjących na wolności.
Konie produkują kwas żołądkowy w sposób ciągły, niezależnie od ilości spożywanego pokarmu.
To, co dziś stanowi potencjalny problem dla zwierząt domowych w związku z okresami ich karmienia, było pierwotnie doskonałym pomysłem w przyrodzie.
Jako zwierzęta pasące się na pastwisku, stoją praktycznie po kopyta w trawie.
Mają do niej nieograniczony dostęp, a żołądek jest stale gotowy do trawienia.
Jednak nie tylko żołądek odgrywa tu ważną rolę.
Ślina konia zawiera wodorowęglan, który działa jak bufor dla żołądka, chroniący żołądek przed uszkodzeniem.
Regularne pobieranie i dobre zwilżenie paszy przed połknięciem zapewnia bufor równoważący.
Coś, o czym należy pamiętać: z jednej strony ważne jest, aby zwierzęta dokładnie śliniły swoją paszę, co jest o wiele łatwiejsze, gdy jest bogata w błonnik.
Z drugiej strony, gruboziarnista słoma włóknista lub mocno zdrewniałe siano może również powodować wrzody żołądka.
Daneben spielt auch die Beschaffenheit des Futters im Magen eine wichtige Rolle.
Dort sollte sich das Futter mit Magensäure durchmischen lassen.
Jeśli tak się nie stanie, pasza zostaje "pozostawiona sama sobie", podczas gdy kwas żołądkowy może zaatakować ścianę żołądka.
Oczywiście nie trzeba dodawać, że pasza powinna być zawsze wysokiej jakości.
Na przykład, paszy nie wolno stosować, jeśli coś pójdzie nie tak podczas procesu fermentacji sianokiszonki.
To może się stać bardzo szybko: Mała dziura w folii ochronnej wystarczy, aby umożliwić przedostanie się tlenu, co zatrzyma procesy beztlenowe i spowoduje zepsucie się paszy.
Jak rozpoznaje się wrzody żołądka?
W ten sposób przeprowadza się gastroskopię u konia!
Nawet jeśli chodzi o profilaktykę, liczby wymienione na początku sugerują, że nadal pozostaje wiele do zrobienia.
Gastroskopia jest często jedynym sposobem, aby dowiedzieć się na pewno, czy koń cierpi na wrzody żołądka.
Badanie polega na włożeniu endoskopu do żołądka konia w celu sprawdzenia błony śluzowej pod kątem wrzodów lub zmian chorobowych żołądka.
Żołądek musi być oczywiście pusty, aby badanie przebiegało gładko,
więc zapomnij na chwilę o omówionych powyżej zaleceniach dotyczących zapobiegania.
Dla koni takie badanie oznacza brak jedzenia 12-24 godziny przed zabiegiem i brak picia 2-3 godziny wcześniej.
To są podstawy.
Podczas gdy na pierwszy rzut oka gastroskopia wydaje się być najlepszą drogą do postawienia diagnozy, czai się tutaj kolejne wyzwanie.
Wrzody żołądka przychodzą i odchodzą, czasami bardzo szybko.
Jeśli gastroskopia nie wykaże żadnych nieprawidłowości, nie oznacza to, że wszystko jest w idealnym porządku.
Wrzody żołądka mogły być obecne na kilka dni przed badaniem i od tego czasu zniknęły - lub mogą wystąpić dwa dni po tym "zadowalającym" badaniu.
Właśnie dlatego tak ważna jest uważna obserwacja koni pod kątem któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów.
Należy również znać indywidualne cechy swoich zdrowych zwierząt, aby dostrzec zmiany w zachowaniu, które mogą się pojawić.
Kolejnym wyzwaniem jest uproszczona prezentacja wrzodów żołądka na wszystkich etapach.
Niektóre badania wykazały, że bakterie w żołądku występują w obszarach dotkniętych wrzodami, zapobiegając w ten sposób lub przynajmniej znacząco spowalniając proces gojenia.
Szczury zostały wykorzystane do badań w tej dziedzinie, ponieważ ich żołądki są podobne do żołądków koni.
U szczurów nie było przeszkód w procesie gojenia wrzodów żołądka po podaniu antybiotyków streptomycyny i/lub penicyliny.
Artykuł, do którego się tutaj odnosimy, jest wymieniony poniżej niniejszego artykułu na blogu i jest ogólnie dostępny.
Przytaczamy tutaj ważny fragment z uwagi na wspomniane źródła:
Po wystąpieniu wrzodów żołądka, inne bakterie zostały zaangażowane w hamowanie gojenia się wrzodów.
Bakterie, w tym E. coli, wyhodowano w żołądku konia (Al Jassim i in. 2006).
U szczurów, które mają złożony żołądek podobny do koni, bakterie E. Coli podawane doustnie, szybko skolonizowały się w obszarze żołądka, w którym występowały wrzody żołądka wywołane kwasem octowym i zaburzały proces gojenia (Elliott i in. 1998).
Antybiotykoterapia doustna streptomycyną i/lub penicyliną hamowała kolonizację bakteryjną wrzodów i przyspieszała ich gojenie.
Ponadto doustne podawanie laktozy spowodowało zwiększenie wzrostu Lactobacillus spp. i kolonizacji łożyska wrzodów.
Przyspieszone gojenie wrzodów zaobserwowano u szczurów w porównaniu z grupą kontrolną, której podawano placebo.
Tak więc bakteryjna kolonizacja wrzodów żołądka w żołądku koni może opóźnić gojenie wrzodów i w tym przypadku leczenie antybiotykami może być wskazane.
Znacznie częstsze niż leczenie wrzodów żołądka antybiotykami jest stosowanie tzw. inhibitorów, które zatrzymują produkcję kwasu żołądkowego i/lub chronią błony śluzowe.
Jednak ten rodzaj leczenia nie jest zalecany jako rozwiązanie stałe. Kwas żołądkowy zasadniczo spełnia ważną funkcję zabijania wcześniej utworzonych drobnoustrojów, umożliwiając tym samym trawienie białka.
W najgorszym przypadku długotrwałe hamowanie produkcji kwasu żołądkowego może prowadzić do infekcji bakteryjnych.